خوش آمدید

در نقد و بررسی سال 1917 ، فیلم به کارگردانی سام مندس ستایش فردی است ، با کارگردانی باشکوه و عکاسی.

سال 1917 ، جبهه غربی ، فرانسه ، بدترین سال جنگ بزرگ ، هنگامی که همه چیز به مسابقه تبدیل شده بود برای کسانی که یک مرد دیگر داشتند که برای حمله به دهان مسلسل و سیم خاردار بفرستند ، بیرون می آمدند و از سنگرهای گل آلود آلوده به موش ها و بیماری ها.
سرتیپ ویل شوفیلد (جورج مک کی) و کارکنان تام بلیک (دین-چارلز چاپمن) به دستور ژنرال ارینمور (کالین فیرت) برای ارسال پیامی به گردان دوم هنگ دونونشایر ، که با آنها پیوندهای رادیویی از بین رفته اند ، هدایت می شوند. .
این هنگ (1600 مرد از جمله برادر بزرگتر بلیک) برای حمله به آلمانی ها ارسال می شود ، که تا همین اواخر همه اعتقاد داشتند که البته ، اما در عوض معلوم شد که در خط غنی شده هیندبورگ ، که سنگین ترین آنهاست ، تأیید شده است. دفاع از تاریخ.
این یک قتل عام خواهد بود ، و برای جلوگیری از آن ، شوفیلد و بلیک باید کاملاً از سر هیچ کس عبور نکنند ، از خطوط آلمانی (و شاید هنوز هم) عبور کنند و حمله را قبل از طلوع آفتاب متوقف کنند. این آغاز یک مسابقه در برابر زمان ، یک ادیسه وحشتناک خواهد بود که این دو پسر را در هرج و مرج ، وحشت و عدم منطق جنگی قرار می دهد که زمین را با مردگان پوشانده و تمام امید بشریت را می کشد.

1917 شرط بندی است که برای سام مندس به دست آورد

تعهدی دشوار که سام مندس با آن در سال 1917 شروع به کار کرد ، با توجه به اینکه در جنگ جهانی اول ، سینما بیش از صد سال شاهکارهایی همچون افق های جلال ، جنگ بزرگ ، چیزی برای غرب یا توهم بزرگ به ما داده است.
علاوه بر این ، قدرت بیانگر آن دانکرک که برای خیلی ها مفهوم انتظار ، زمان ، در یک تئاتر جنگ را کاملاً بی نقص کرده است و از یک جهت و احساس عکاسی با یک روند داستانی مینیمالیستی برخوردار است ، هنوز در حافظه تازه است.
با این حال سام مندس شرط بندی را به دست آورد ، او توانست چیزی خارق العاده و بی نظیر را ایجاد کند ، تا از سقوط به سمت deja vu جلوگیری کند (اگر از ماهیت آن درگیری تأمل کنید ، کار ساده ای نیست) و بیننده را به صورت تکراری راهنمایی می کند که اگر به دلیل اصالت روایی خود نمی درخشد ، بهترین عملکرد سال گذشته را در رندرهای سینمایی خود دارد.
در عصری که نامزدهای جایزه اسکار اغلب از نظر شایسته سالاری یا تصادفی یا موج عاطفی عمومی به دست می آیند ، 1917 به جای ده نامزد خود ، لیاقت همه آنها را داشت.

1917: جهت باشکوه و عکاسی

فیلمنامه سام مندس و کریستی ویلسون-کیرنس ما را به یک ادیسه کوچک از دو سرباز می آورد ، همانطور که میلیون ها نفر بودند ، با تمرکز بر ارائه یک دیدگاه شخصی ، به طرز ظریف محدود به یک میکروسکوپ کوچک ، بسیار انسانی و دلچسب ، از بین رفته در عالی دریای تاریخ.

با این حال ، رانش نهایی از بین می رود ، حاد ، چیزی که واقعاً ناقض کننده است ، از دست می رود ، اما جای تأسف است که در سال 1917 با توجه به عظمت جهت مندز ، کسی که با استفاده از برنامه های دنباله ای بسیار طولانی که همیشه تنش را بالا نگه می دارد ، با اراده استغفار می کند. بلافاصله به لطف یک موسیقی متن فیلم مؤثر از توماس نیومن ، بیننده را با شخصیت های اصلی متصل کنید.
و در میان نامزدهای بسیاری از این فیلم پر زرق و برق ، واقعاً پوچ نبودن دادن اسکار به راجر دیاكینز است كه عكاسی اش صرفاً باشكوه ، پر شور و هیجان است ، به شدت به كارهایی كه چارلز ارنست باتلر ، پل نش ، اریک كنینگتون ، جان پرداخته است. خواننده سارجنت و CRW نوینسون ، که هنوز پادشاهی اعلیحضرت انگلیس خود را معبد نقاشان جنگ بزرگ می کند.
این چهار عنصر حاکم است ، طبیعت کمک می کند ، حیرت زده اما دعوت به قتل عام ، به کشتارگاه اداره شده توسط مردان ، به تأثیر جنگ است که ، با این حال ، هرگز به طور کامل نمی تواند غرق شدن غریزه طبیعی انسانی بر همبستگی ، عشق به زندگی ، آزادی که از آن هرج و مرج سلسله مراتبی که سنگرهای آغاز قرن بود جدا می شود.

سال 1917 ستایش فردیت استبازیگران ، علاوه بر موارد ذکر شده مک کای (اثبات فوق العاده وی) ، چاپمن و فیرت ، در چندین نقش کوچک بازیگر کالیبر مارک استرانگ ، بندیکت کامبربچ ، اندرو اسکات و ریچارد مادن نیز حضور دارند که اگرچه شاید از نظر زمان محدود باشند. در روند روایت ، آنها صرفاً در نمایندگی از روح و دیدگاههای مختلفی که جنگ ، در حقیقت هر جنگی را در درون داشت ، کاملاً کامل هستند.

مهمتر از همه ، واقعیت یک اروپای دهقانی است که اغلب فراموش می کنیم ، که مردان و زنان مختلف را به صورت یکنواخت ، پرچم ، تفنگ و زبان متحد می کند ، اما نه برای چسبیدن به گیاهان ، فصول ، میوه های زمین ، نجات حیات در اولین درگیری مکانیکی و فناوری جهانی در تاریخ.
با سال 1917 سام مندس فردی را به وجود می آورد که مدعی آزادی وی با توجه به موج تاریخ ، توده بی شکل ، طبقه گرایی یا روح سیاسی را که کوبریک ، رنوار یا روزی بر آن تأکید داشتند ، نمی پذیرد. عنصر اخلاقی ، فلسفی و مذهبی فیلمی که به جای جنگی پیش رو ، از جنگ در روح انسان سخن می گوید.

سال 1917 از 23 ژانویه با توزیع 01 در سینما است.